نام نخود از کلمه لاتین گرفته شده است که به خانواده گیاهی حبوبات اشاره دارد. همچنین با نام محبوب اسپانیایی اش، لوبیا گاربانزو شناخته می شود.
لوبیا قرمز، لوبیا سیاه، لوبیا لیما و بادام زمینی از دیگر غذاهای آشنای این خانواده حبوبات هستند. این گیاهان دانه های خوراکی به نام حبوبات تولید می کنند که ارزش غذایی بالایی دارند.
دو نوع اصلی نخود زنجان عبارتند از نوع کابلی گرد بزرگتر رنگ روشن که در ایالات متحده رایج است و نوع کوچکتر تیره با شکل نامنظم Desi که اغلب در هند و خاورمیانه استفاده می شود.
نخود در ضبط های اولیه در ترکیه در حدود 3500 سال قبل از میلاد و در فرانسه 6790 قبل از میلاد ظاهر می شود. هند بیشترین نخود را در سراسر جهان تولید می کند اما در بیش از 50 کشور کشت می شود.
منبع بسیار خوبی از کربوهیدرات، پروتئین، فیبر، ویتامین های گروه B و برخی مواد معدنی هستند و جزء مواد مغذی بسیاری از رژیم های غذایی هستند.
نخود و تمام حبوبات حاوی اجزای مختلفی هستند که وقتی به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل غنی از گیاه خورده شوند، ممکن است به پیشگیری از ابتلا به بیماریهای مزمن مختلف کمک کنند.
دیابت: نخود خشک و کنسرو شده دارای شاخص گلیسمی پایین و بار گلیسمی پایینی هستند و حاوی آمیلوز هستند، نشاسته مقاومی که به کندی هضم می شود.
این عوامل به جلوگیری از افزایش ناگهانی قند خون و سطح انسولین کمک می کند، که می تواند کنترل کلی قند خون را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بهبود بخشد.
فلور روده: نخود حاوی فیبر محلول به نام رافینوز است، نوعی الیگوساکارید که توسط باکتری های مفیدی به نام بیفیدوباکتریوم در روده بزرگ تخمیر می شود.
وقتی باکتری ها این فیبر را تجزیه می کنند، یک اسید چرب با زنجیره کوتاه به نام بوتیرات تولید می شود. بوتیرات در کاهش التهاب در دیواره سلولی روده بزرگ، ترویج نظم در روده ها و احتمالاً پیشگیری از سرطان کولورکتال با ترویج آپوپتوز سلولی (مرگ) نقش دارد.