هیچ چیز جواب نمی دهد. دخترها و پسرها صرف نظر از نظر والدینشان، اسباب بازی های متفاوتی را ترجیح می دهند.
روانشناسان به رهبری برندا تاد از دانشگاه لندن تحلیلی از وضعیت مطالعه در 85 سال گذشته در مجله منتشر کرده اند.
دختران ترجیح می دهند با اسباب بازی دخترانه ارزان بازی کنند. و پسرها ترجیح می دهند با اسباب بازی های پسرانه بازی کنند.
ترجیحات اسباب بازی “به نظر می رسد نتیجه عوامل ذاتی و اجتماعی باشد. محققان مطالعات روی کودکان تا هشت سال را ارزیابی کردند.
در آن آنها خودشان توانستند اسباب‌بازی‌هایی را از طیفی انتخاب کنند. وسایل نقلیه برای پسران، عروسک‌های مخصوص دختران و پازل‌ها یا کتاب‌ها خنثی در نظر گرفته می‌شد.
تأثیر بدون توجه به زمان و مکان انجام مطالعات مشهود بود. همچنین اهمیت خاصی برای برابری جنسیتی در کشورهای مبدأ کودکان قائل نبود.
شاید کار روان‌شناس باعث آرامش والدین شود، وقتی پسرشان به شدت خواهان شوالیه‌های لگو نکسو اسلحه‌دار است یا دخترشان به شدت یک عروسک باربی می‌خواهد.
ربطی به شکست فرزندپروری ندارد. به گفته محققان، ترجیحات اسباب بازی “به نظر می رسد نتیجه عوامل ذاتی و اجتماعی باشد.
یک استعداد ژنتیکی خفیف وجود دارد که پسرها بیشتر به وسایل نقلیه و دخترها بیشتر به عروسک علاقه دارند.
همینطور این ترجیحات اساسی توسط محیط اجتماعی تقویت می شود الگوها، رسانه ها این بدان معناست که شرکت‌ها نیاز موجود را با کالاهای جنسیتی برآورده می‌کنند.
نفوذ والدین نیز محدود است زیرا بیشترین فشار برای سازگاری در میان خود فرزندان است. به گفته تاد، کودکان سه تا پنج ساله به ویژه وقتی با اسباب‌بازی‌های نامناسب بازی می‌کنند.
بچه‌های کوچک دیگر را انتخاب می‌کنند. از حدود هفت سالگی، فشار کودک برای سازگاری و علاقه به اسباب بازی های جنسیتی به آرامی کاهش می یابد.
بیشتر بچه ها بزرگ می شوند تا بزرگسالان معقولی باشند. و اگر اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش با عقاید سیاسی اجتماعی والدینشان در تضاد باشد.
